موگویی ،خواجه موگهی ، موگهی یا مغویی یکی از  بابها وشاخه های مهم چهارلنگ بختیاری است که شخصیتهای بزرگی در حوزه علم و دانش در آن رشد و پرورش پیدا کرد. بسیاری از این شخصیتهای برجسته در شهر شوشتر در محله ای به نام « موگهی» سکونت داشتند. که خود بر جایگاه رفیع این باب و شخصیتهای آن دلالت دارد.برخی از شخصیتهای مشهور آن به شرح ذیل معرفی می شود:

1- آخوند ملا محمد علی بن ملا جاگیر بن حاجی خضر موگهی ، از علماء عصر فتحعلی خان واخشتوخان حاکم شوشتر بود.وی اهل زهد و ورع و از عالمان فاضل قرن یازدهم هجری قمری بود در شیراز و اصفهان تحصیل فنون  وکمالات نموده بود. در اصفهان در مدرسه جده در حلقه درس آقا حسین خوانساری شرکت کرد و در مبادی حال به هندوستان رفته بود و چون اوضاع آن جا مستحسن طبع مشکل پسند آن حضرت نیفتاد به سرعت مراجعت نمود مدفن او در جوار مسجد جامع است. قاضی مجدالدین دزفولی تاریخ وفات او را بدین وجه گفته است:

                دیگر ز قضیه وفات آخوند                                  رونق به متاع تقوی و علم نماند

               تاریخ چو جستم ز خرد گفت افتاد                      «تاج از سر اسلام زفوت آخوند »

با استناد به مصرع دوم سال وفات وی  1135 هجری قمری می باشد.

نصرآبادی در کتاب « تذکره نصرآبادی» از شخصی به نام مولانا محمدعلی شوشتری نام برده و اشعاری از وی نقل می کند که جهت تحصیل به اصفهان آمد و نزد آقا حسین خوانساری درس خواند و در مدرسه جده ساکن بود

                  ز جام هجر چو سرگرم اضطرلاب شوم           چو شمع گریه کنم آنقدر که آب شوم

                دل نیست که گرد سران زلف دو تا شود           از رشته جانم گرهی بود که واشد

2-  خضر بن ملا محمدحسین بن ملا جاگیر( جهانگیر) بن حاجی خضر در شوشتر در محله موگهی سکونت داشت وی از شاگردان با واسطه سید نعمت الله جزایری بود. شخصی بود که به نقل از « عبدالله شوشتری» « در سلامتی ذات و محامد صفات و حسن سیرت و صفای سریرت و سایر اخلاق فاضله و ملکات عادله یگانه زمان است.

3- ملا علی نقی بن ملا محمدحسین بن ملا جاگیر بن حاجی خضر موگهی: وی برادر حاجی خضر و از دوستان و نزدیکان سید عبدالله شوشتری بود که به نقل از « تذکره شوشتر» « در حسن فهم و ذکاء و جودت ذهن و سرعت انتقال از مبادی به غایات و از مقدمات به نتایج نظیر نداشت و قبل از آن که کمالات او تمام از قوه به فعل بیاید و ابواب مراد و جنات احوال آن رضی الخصال گشاید در عنفوان شباب شربت « کل نفس ذائقه الموت » چشید» وی در سال1143 و به قولی در سال 1147 هجری قمری  فوت کرد.

4- ملا محمدحسین بن حاجی خضر که جامع کمالات صوری و معنوی و در فن طب و تنجیم دست تصرفش قوی بود.

5- ملا عبدالرزاق پسر حاج خضر بن محمد حسین بن جاگیر الموگهی  متوفی به سال 1180  و معاصر سید عبدالله و از شاگردان وی بود.  وی دارای سیره و اخلاقی نیکو و در علوم متداوله احاطه داشت. زمانی که علی مردان خان در پایان  دوره افشاریه به شوشتر حمله کرد وی از محله خود جانانه دفاع کرد و نابینا شد و سپس به بصره رفت .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: